جناب آقای حسن زاده
با سلام و عرض ادب
برایم سالهاست جای سوال بوده که چرا اهالی رسانه در میانه اینقدر در حاشیه هستند؟
مگر رسانه جز شفاف سازی کاری دیگری میکند؟
با خود میگفتم که حتما به جهت به خطر افتادن منافع عده ای ، با این شفاف سازی مخالفت می شود تا اینکه به شما و بحث های مطرح شده در باب مرکز تصویر برداری رسیدم برایم جالب بود که طرف مقابل نیز به این مطالب واکنش نشان میدهد و بر آتش این جنجال دامن میزند بنظر حقیر این مسئله باعث شخصی شدن مسئله عمومی شده است که با توجه به رسالت شما در امر رسانه جنجالهای اینچنینی شمارا بیشتر متضرر خواهد کرد چرا که طرف حساب شما نماینده شهر است و اولویت وظایف ایشان خدمت رسانی و کارهایی است که قانونی و یا غیر قانونی در جهت منافع عمومی انجام میدهد و جایگاه ایشان با عملکردش سنجش میشود اما شما در مقابل افکار عمومی به قلمی که مغرضانه نبوده وبه نفع عموم می نویسد سنجیده خواهید شد
همگان واقفند که حضرتعالی با نماینده بر سر این موضوع کار را به جای باریک کشانده اید و این مطالب در جهت تخریب ایشان جایگاه شما را تخریب خواهد نمود
پیشنهاد میکنم در باب قانون گریزی به جای یک نفر همگان را مخاطب قرار دهید تا متهم به غرض ورزی نشوید(چرا که همگان واقفند خیلی از داوطلبان قبل از (اقای طرف حساب شما ) تبلیغ می نمودند و تبلیغ می کنند یعنی قانون گریزی میکردند و قانون گریزی میکنند و سابقه مسئولیت تان نشان نمی دهد که شما این رسالت را در باره دیگران نیز انجام داده باشید)
جایگاه شما بسیار مقدس است و پیشنهاد دومم این است که چنانچه قدرت گذشت منافع شخصی به نفع منافع عموم را ندارید مطلبی در این خصوص درج نفرمایید چرا که افکار عمومی بیشتر از اینکه قانون گریزی نماینده خاطی را ازمطالب شما فهم کند با توجه به سابقه اختلافاتتان غرض شخصی شما را خواهند دید
جناب آقای حسن زاده شما سرمایه این شهر در بین فعالان رسانه ای هستید و به جرات میتوانم بگویم جزء قویترینشان و چون یکی از زیر ساختهای توسعه شهرم به دلیل عصبانیت از مسیر رسالتش خارج شده و با تخیرب ناخواسته خود سرمایه شهرم را تخریب میکند برای خود وظیفه دیدم این مطالب را جسارتا به محضر بزرگوارتان عرض نمایم
و سخن آخر اینکه شما و همه فعالان شهرم پای در راه مقدس خدمت به عموم قدم گذاشتیم بیایید دست به دست هم این منافع را خط قرمز خود بدانیم و جوابم سوالم اینکه تا اهالی رسانه خود نخواهند به حاشیه نخواهند رفت.
ما زنده به آنیم که آرام نگیریم؛ موجیم که آسودگی ما عدم ماست
