کاندیداهای که ضربه به اقتصاد شهرستان می زنند

 

عده ای از کاندیداها بجای اینکه حمایت از اقتصاد شهرستان نمایند چوپ لای آن می گذارند.

 

یکی از راه های تبلیغاتی برای کاندیداهای مجلس و شورای اسلامی شهر پوسترهای تبلیغاتی می باشد که البته این دوره بخاطر شرایط و وضعیت کرونا تهیه و توزیع ماسک هم به آن اضافه شده است.

 بیشتر کاندیداهای محترم مخصوصا در شهرستان میانه در شعارها و جلسات خود از مشکلات بیکاری مخصوصاٌ افراد تحصیل کرده و اقتصادی کشور و از برنامه ها و راهکارها برای حل این مشکلات سخن می گویند.

برای رونق اقتصادی کشور مخصوصاٌ شهرهای مانند شهرستان میانه حمایت از تولیدات ، خدمات داخلی و سرعت گردش پول می باشد.چون اگر هر  چقدر سرعت گردش پول بیشتر باشد باعث رونق اقتصادی مخصوصا حل مشکلات بیکاری خواهد شد.

با توجه به اینکه در شهر میانه چندین کانون تبلیغاتی و تولید ماسک وجود دارد متاسفانه بیشتر کاندیداهای محترم پوستر و عکس های تبلیغاتی خود را در کلان شهرها به چاپ رسانده و اقدام به چسباندن آن در امکان عمومی و در و دیوار شهر که هزینه پاکسازی آن را همین افراد خواهند داد نموده اند.

صرفاٌ جهت اطلاع کاندیداهای محترم:

اسکناس 100 دلاری

درست هنگامی که همه مردم شهر در یک بدهکاری به سر می‌برند و هر کدام بر منبای اعتبارشان زندگی را گذران می‌کنند، یک مرد بسیار ثروتمندی وارد شهر می‌شود. او وارد تنها هتل شهر می‌شود، اسکناس 100 دلاری را روی پیشخوان هتل می‌گذارد و برای بازدید اتاق هتل و انتخاب آن به طبقه بالا می‌رود.

صاحب هتل اسکناس 100 دلاری را برمی‌دارد و در این فاصله می‌رود و بدهی خودش را به قصاب می‌پردازد. قصاب اسکناس 100 دلاری را برمی‌دارد و با عجله به مزرعه پرورش خوک می‌رود و بدهی خود را به مزرعه‌دار می‌پردازد. مزرعه دار اسکناس 100 دلاری را با شتاب برای پرداخت بدهی‌اش به تأمین‌کننده خوراک دام و سوخت می‌دهد. تأمین‌کننده سوخت و خوراک دام، برای پرداخت بدهی خود، اسکناس 100 دلاری را با شتاب خود را به داروغه شهر، که به او بدهکار بود، می‌رساند و بدهی خود را می‌پردازد. داروغه اسکناس را با شتاب به هتل می‌آورد و به صاحب هتل می‌دهد چون هنگامی که دوست خودش را یک شب به هتل آورده بود، اتاق را به اعتبار کرایه کرده بود تا بعداً پولش را بپردازد.

حالا هتل‌دار اسکناس را روی پیشخوان گذاشته است. در این هنگام مرد ثروتمند پس از بازدید اتاق‌های هتل برمی‌گردد و اسکناس 100 دلاری خود را برمی‌دارد و می‌گوید که از اتاق‌ها خوشش نیامده و شهر را ترک می‌کند. در این فرایند هیچ کس صاحب پول نشده است ولی به هر حال همه شهروندان در این هنگامه بدهی بهم ندارند و همه بدهی‌هایشان را پرداخته‌اند و با یک انتظار خوش‌بینانه‌ای به آینده نگاه می‌کنند.