شرایط اضطراری همیشه پایدار نمی ماند مهم این است که در آن لحظات دلهره آور زیرساختها برای نجات جان و مال مردم فراهم باشد و از قبل برنامه ای برای روزهای بحرانی پیش بینی شده باشد. این روزها سیل کل ایران را فرا گرفته و جان و مال هموطنانمان در معرض تهدید است. سیل عظیمی از انتقادات هم متوجه نظام است که چرا برنامه ای برای چنین روزهایی اندیشیده نشده و بعد از بحران حالا همه دنبال مقصر می گردند و هرکدام قصور را گردن دیگری می اندازد و این وسط مردم بیچاره دار و ندارشان را برای بی برنامگی های مسئولین از دست می دهند.
(عکس: آنیسا طلوعی)
9 سال پیش در شماره 50 قافلان با انتشار تیتر " اداره شهر با زیر ساختهای هشتاد سال پیش" هشدار دادیم که تنها خروجی شهر به تبریز با زیرساخت های هشتاد سال پیش جوابگوی حجم بالای مسافران در روزهای تعطیل نیست و هدایت خودروها از زیر پل قوریچای راه حل ماجرا نیست و باید فکری به حال آن کرد.
شهروندان میانه ای بعدازظهر روزهای تعطیل هر هفته شاهد ترافیک رها شده ای در این ورودی شهر هستند که پل قدیمی شهر ظرفیت عبور این حجم خودرو را ندارد. و این قصه سالهاست که تکرار می شود و روز بعد از تعطیلی همه چیز فراموش می شود تا تعطیلی آخر هفته بعدی که دوباره همه بر لزوم تعریض این پل تاکید می کنند. عبور دادن مردم از زیر پل به یک آلترناتیو همیشگی برای ماست مالی کردن این مشکل اساسی شهر تبدیل شده است.
اما دیروز(سیزده فروردین) به سبب شدت گرفتن بارندگی های چند روز اخیر و جاری شدن سیل در کل کشور و به تبع آن در شهرستان میانه که باعث جاری شدن آب در این رودخانه شد. دیگر آلترناتیو مسئولین شهر جواب نداد و مردم ساعت ها پشت این پل در ورودی و خروجی آن گیر افتادند و چاره ای جز تحمل و صبر برای بازشدن جاده نداشتند.
تحمل حداقل یک و نیم ساعت ترافیک در یک روز تعطیل به کنار، مردم انتظار دارند مسئولین شهر فکری به حال روزهای بحرانی این شهر بکنند. اگر خدای ناکرده روزی برسد که مثل اکثر شهرهای سیل زده، هشدار تخلیه شهر صادر شود فاجعه ای رخ خواهد داد که جبرانش سخت خواهد بود.
بجاست که فرماندار پرتلاش و سخت کوش شهرمان و مسئولین مربوطه با در نظر گرفتن این موضوع، فشار حداکثری خود را به متوجه تکمیل تعریض این پل قدیمی کنند تا علاج واقعه قبل از وقوع انجام شود که پشیمانی سودی نخواهد داشت.
